GORDİON DÜĞÜMÜ

Yoksa şeytan haklı mıydı

Tek yaptığı sadık olmak mıydı tanrıya

İnsan hep iyi olduğuna hükmediyor

Ilık bir esinti tanrının nefesinden

Adına rüzgar dediğimiz

Hiçbirimiz anlamadık tanrıyı

Çocukları sakat bıraktı mayınlar

Doğduğu toprağa lanet okur

Harabenin birinde çıplak ayaklar

Hiçbir ölümü yaşamadık biz

Bundandır ölümsüzlüğümüz bundandır

Ben öyle bir inandım ki öleceğime

Sonunda öldüm

En bıkkın sarılmaları gördü yataklar

En ateşli aşkları gördü tabutlar

Tahtadır bu elbette yanar

Öyle ölesiye yaşarken

Kim bilir kaç can doğamadı memurluktan

Levh-i mahfuz yazar mı

Hiç doğamayacak çocukları

Kaç kırbaç gerekli bir atı öldürmeye

Kaç küfür yeter bir gülü küstürmeye

Belki de bir yeter

Bu insan dediğin hazlarının tutsağı

Bir flüt sesi bizim o hep koştuğumuz

Başımızda tuhaf mı tuhaf

Yarısı bizden bir çoban

Birgün görsem soracağım

Neden kaçtın kırlara

Bir sufininkinden farklı mıydı aşkın

Karanfiller yakıştırdık kankı gömleklere

Kravatlar giydirdik serseriliğimize

Şimdi hangi ayna bakar suratımıza

Gülmelerimiz melankolinin acı hatırası

Şımarık bir sahtelik yaşanmışlık

Hiç öyle masum değildir insan

Çözemediği düğüme alçakça vurur kılıcını

Bu nasıl hükümdarlıktır nasıl

Nerede olursak olalım

Olamadığımız girer aklımıza

O masum perde arkaları

Nazarımızın birer günahı

İki sevgili dururken söyleyin

Nedir bu aldatmanın kimyası

Terlemek dediğin körükler de ateşi

Sevişmelerimiz gözyaşlarından nemli

İstemiyorum bu hükümdarlığı

Çoktan geçtim hududu

Çekiyorum cezamı veriyorum hükmü

Öylece kalsın gordionun düğümü

               KAYRA İNCİRKUŞ