KASETÇİ DAYI

bir kasetçalarım vardı

bir de o Kasetçi Dayı

şimdi boş meydanda

her salı açardı tezgahı

bir kez olsun sormadım adını

konuşmazdı, belki doğuştan

yahut sigaradan

her salı varırdım yanına

bir salı, iki salı, sonra salılar

artık anlardım bakışından

-Ferdi Tayfur yok

sonra tezgahın bir köşesinde

bozuk bir kaset ilişirdi gözüme

anlardım,

(gülümserdi bozuk olanlara)

yine de alırdım çalışır umuduyla

sonra bir salı

ne tas kalmış ne tarak

bir salı, iki salı, sonra salılar

açmaz oldu tezgahı

sözleşmiştik, Erkin Koray getirecektin?

affet, bir kez olsun sormadım adını

adın kaldı Kasetçi Dayı

-Küçüklüğümden beri her salı kaset aldığım o insandır kendisi... Konuşmakta güçlük çekerdi. Belki doğarken başına gelmişti bu belki de sigaradan. Ya da çok farklı bir sebebi vardı. İlk başlarda anlaşamazdık pek, dediklerini seçemezdim ama sonra salılar yıllar oldu. Aramızdaki muhabbet artık farklı bir lisana dönüşmüştü. Tek bir hareketle uzun bir cümle kurabiliyorduk  aramızda. İşte o son salı Erkin Koray'ı istemiştim ondan. Sonra bir daha açmadı tezgahı. Belki de göçmüştür bu yüzyıldan... İnsanın sade dostluklar kurması gerekiyor bazen. Samimi ve sade dostluklar.