HEZEYAN

Dün geceydi belki de rüyaydı

Bir ağaç kovuğunda uyandım

Zemherilere gebe bir orman

Dün gece doğurdu beni

Kaçmak fikrindendi çırpınışım

Korkakça attığım ilk adımım

Zemin alçak olacak ki 

Çakıldım

Dağıldı ayaklarım

Kanatlarım

Hiç var olmadılar mı?

Dün geceydi belki de rüyaydı

Bir soğuk çukurda uyandım

Yıldızlardan bezeli kabrim

Dün gece doğurdu beni

Tırmanmalıydım...

Beceremedim

Ölümümden çağlar geçmiş ki

Takırdayarak düştüler yere

Çoktan çürümüştü kollarım

Ellerin,

Hep mi ulaşılmazdı?

Dün geceydi belki de rüyaydı

Bir azılı dişti, boğazımdaydı

Vahşiliğinden muzdarip bir kaplan

Dün gece doğurdu beni

Belki de pişmandı...

Çok mu sıkmıştı kemiklerimi

Yoksa neden ıslaktı gözlerim

Belki de doğurmadı

Öldürmekti niyeti

Dün geceydi belki de rüyaydı

Uzandı yanıma

Yıldız tozlarından bedenin

Uyandım kan ter içinde

Elimde iğne iplik

Yapmazsam unutacaktım

Yüzünü yüzüme yamadım

               KAYRA İNCİRKUŞ